Türk’ün Türbesi

Karanlığa can düştü
Acı haber yetişti
Ateş sardı her yanı
Sanki alan tutuştu
Uçmağa vardı gönül, emri ferman yürüdü,
Kolum kanadım kırık, ulu kervan yürüdü,
Ay yıldızlı tabutun, nişanında sır gizli
Bülbüllerin feryadı, goncalarda zor gizli
Ben sana sus diyemem, ağla karanfil ağla
Bozkurtların yastadır, şimdi karalar bağla.
Gideri iken semadan, kar düştü çiçeklere
Kerem yangını gibi, ar düştü çiçeklere
Vakit tamam olunca, kapılarını açtılar
Sırattan geçer iken, el eyleyip geçtiler
Sonunda şehitlerin, buluştuğu an geldi
Kapıları açtılar dediler ki han geldi
Saf saf oldu melekler, göründü O’nun yüzü
Hanlar hanı Bayındır, haber saldı her ada
İlteriş’e, Saltuk’a, Kültigin’e Kürşat’a
Orda kavuşma günü, bu tarafta matem var
Payesine ayrılmış, sırrı suret hatem var
Biliriz ki orada seni dostlar ağırlar
Burada yürekler yanık, yanar burda bağırlar
Gözün aydın daracık, gözün aydın Esendağ
Erciyes’te göz yaşı, yetim kaldı Hasandağ
Ardın sıra dualar, tekbir veren gönüller
O an gazi dervişler, hem alperen gönüller
Yemin ettiler yemin, sancağa dikmek için
Toprağı devirmeli, tohumlar ekmek için
Şimdi türbedarların, bayrak tutar gün gece
Dervişlerin, Alplerin orda yatar gün gece
Kimisi toya gider, kimisinde sünnet var
Ora ‘ Türk’ün Türbesi ‘, can olana kıymet var
Sonumuz kara toprak, gün gelirde gideriz
Uzaklarda değilsin, yanımdasın sevdiğim,
Öyle özlemişim ki, canımdasın sevdiğim.

Sefaiyem vay bana!
Canan gitti… can gitti…
Başın sağ olsun Turan
Başbuğ Alparslan gitti! …